Image
LDL-cholesterol (LDL-C) en atherosclerose: oorzaken, risico’s en streefwaarden

LDL-cholesterol (LDL-C) en atherosclerose: oorzaken, risico’s en streefwaarden

Lipoproteïnen spelen een essentiële rol bij het transport van lipiden naar de weefsels. Eén specifiek lipoproteïne, LDL-C, staat bekend als het "slechte cholesterol" omdat het vet van de lever naar de lichaamscellen transporteert.1 LDL-cholesterol speelt een centrale rol bij de ontwikkeling van atherosclerose. Verhoogde LDL-C-waarden kunnen leiden tot plaquevorming in de vaatwand, wat de bloedstroom belemmert en het risico verhoogt op een hartinfarct, beroerte en perifeer arterieel vaatlijden. Zo worden hoge niveaus van LDL-C beschouwd als een van de belangrijkste risicofactoren voor de ontwikkeling van atherosclerose en cardiovasculaire gebeurtenissen.2
 

De rol van HDL-C

HDL-cholesterol (HDL-C) daarentegen wordt vaak "goed cholesterol" genoemd omdat dit het LDL-cholesterol uit de bloedvaten verwijdert en terug naar de lever transporteert, waar het kan worden afgebroken en geëlimineerd3. Hierdoor wordt het risico op vaatproblemen verlaagd.
 

Leefstijlfactoren die LDL-C beïnvloeden

Naast genetische factoren speelt leefstijl een grote rol bij het beïnvloeden van LDL-cholesterolniveaus.4 Factoren zoals een ongezond dieet, lichamelijke inactiviteit, roken en obesitas kunnen allemaal bijdragen aan verhoogde LDL-cholesterolniveaus.

Risicofactoren zijn onder andere5:

  • Ongezonde voeding (transvetten, suiker, te veel rood vlees)
  • Lichamelijke inactiviteit
  • (Mee-) roken
  • Overgewicht of obesitas
     

Richtlijnen voor LDL-C-streefwaarden1,6,7

LDL-c streefwaarden

Het verlagen van LDL-C is een belangrijke factor bij het verminderen van het risico op atherosclerose en cardiovasculaire gebeurtenissen. De streefwaarde voor LDL-C is afhankelijk van de individuele gezondheidstoestand en het totale cardiovasculaire risicoprofiel.

In Nederland wordt vaak de multidisciplinaire richtlijn cardiovasculair risicomanagement (CVRM)6 gehanteerd, terwijl cardiologen en (vasculair) internisten zich doorgaans baseren op de meer striktere aanbevelingen van de European Society of Cardiology (ESC).1

Voor mensen met een zeer hoog risico, zoals patiënten met bestaande hart- en vaataandoeningen, diabetes met andere risicofactoren, of erfelijke hypercholesterolemie, beveelt de ESC 2025 Focused Update aan om een LDL-C-doel te stellen van minder dan 1,4 mmol/l (of 55 mg/dl) én een verlaging van ten minste 50% ten opzichte van de uitgangswaarde.7 Bij patiënten met een hoog risico wordt een LDL-C-streefwaarde van < 1,8 mmol/l (of 70 mg/dl) én =50% reductie aanbevolen. 7

De multidisciplinaire richtlijn CVRM hanteert hierbij minder strikte grenzen: < 1,8 mmol/L voor zeer hoog risico en < 2,5 mmol/L voor hoog risico.6

De streefwaarde voor LDL-C hangt af van het cardiovasculair risicoprofiel van de patiënt:

RisicogroepESC 2025 LDL-C-streefwaardeMultidisciplinaire richtlijn CVRM
Zeer hoog risico
(o.a. HVZ, FH, diabetes met orgaanschade)
< 1,4 mmol/L én =50% reductie< 1,8 mmol/L
Hoog risico< 1,8 mmol/L én =50% reductie< 2,5 mmol/L

 

Beide richtlijnen beoordelen risico op basis van leeftijd, geslacht, roken, bloeddruk, diabetes en (familie)geschiedenis van hart- en vaatziekten.

Niet-medicamenteuze interventies:

  • Gevarieerd, vetarm dieet
  • Voldoende en regelmatige lichaamsbeweging
  • Stoppen met roken
  • Gewichtsreductie bij overgewicht
     

Medicamenteuze behandeling van LDL-C1,6

Het verlagen van LDL-C is een belangrijke factor bij het verminderen van het risico op atherosclerose en cardiovasculaire gebeurtenissen. De streefwaarde voor LDL-C is afhankelijk van individuele gezondheid en risicofactoren. Helaas bereikt een deel van de patiënten hun streefwaarden niet. Wanneer met monotherapie (statine) en ezetimibe de streefwaarde niet wordt bereikt, kan een PCSK9-remmer voor een specifieke groep patiënten een rol spelen bij het langdurig verlagen van LDL-C. Door gerichte interventies kan het risico op cardiovasculaire gebeurtenissen verminderen en de gezondheid en het welzijn van patiënten verbeteren.

Wanneer niet-medicamenteuze maatregelen onvoldoende zijn:

  • Monotherapie (statines)
  • Ezetimibe kan worden toegevoegd bij onvoldoende effect
  • PCSK9-remmers zijn geschikt voor specifieke zeer hoogrisicopatiënten, zoals onder andere patiënten met FH of aanhoudend hoog LDL-C ondanks standaardtherapie of post-MI + diabetes type 2

Het behalen van LDL-C-doelen verlaagt het risico op cardiovasculaire gebeurtenissen aantoonbaar.

Referenties

  1. Mach F et al. 2019 ESC/EAS Guidelines for the management of dyslipidaemias: lipid modification to reduce cardiovascular risk. Eur Hart J. 2020 1 januari; 41(1):111-188. doi:10.1093/eurheartj/ehz455. Geraadpleegd op 1-6-2025.
  2. Ference BA et al. Eur Heart J. 2017 Aug 21;38(32):2459-2472. doi: 10.1093/eurheartj/ehx144.
  3. Gordon DJ et al. N Engl J Med 1989;321:1311-1316 DOI: 10.1056/NEJM198911093211907
  4. National Center for Chronic Disease Prevention and Health Promotion (NCCDPHP https://www.cdc.gov/nccdphp/. Geraadpleegd op 27 augustus 2025.
  5. National Heart, Lung, and Blood Institute https://www.nhlbi.nih.gov/health/blood-cholesterol. Geraadpleegd op 27 augustus 2025.
  6. Multidisciplinaire richtlijn Cardiovasculair risicomanagement (CVRM) https://richtlijnendatabase.nl/richtlijn/cardiovasculair_risicomanagement_cvrm/. Geraadpleegd op 27 augustus 2025.
  7. ESC richtlijn 2025 Focused Update 2019 ESC Guidelines on Dyslipidaemias (Management of) (escardio.org)
FA-11476189