Heterogeniteit in zowel type als ernst van symptoompresentatie maakt het moeilijk om een uitgebreid overzicht te krijgen van symptomen die gerelateerd zijn aan terugval¹. De symptomen van een terugval kunnen mild (bijv. vermoeidheid) of slopend (bijv. optische neuritis) zijn. Geïsoleerde symptomen kunnen duiden op een terugval in een enkel gebied van het centrale zenuwstelsel (CZS), terwijl gelijktijdig optredende uiteenlopende symptomen kunnen duiden op een terugval in verschillende ontstekingsgebieden. Ontsteking ligt aan de basis van het ziekteproces bij MS en terugvallen zijn een direct gevolg van de aanval van het immuunsysteem op het CZS, wat de afbraak van myeline door ontsteking bevordert¹.

Afbraak van myeline, dat normaal gesproken onze zenuwvezels beschermt, verhindert een effectieve overdracht van zenuwsignalen - wat resulteert in MS-symptomen¹.

Indicatoren van MS-ziekteactiviteit
 

De ziekteactiviteit moet zowel klinisch als subklinisch worden gevolgd². Neurologische reserve kan worden beïnvloed door schade aan het CZS, zelfs als dit niet direct leidt tot zichtbare symptomen zoals progressie van invaliditeit of een terugval. Daarom is het belangrijk om alle indicatoren van ziekteactiviteit te bekijken, niet alleen de zichtbare.

Voorbeelden van subklinische parameters voor ziekteactiviteit zijn nieuwe laesies op MRI (Magnetic Resonance Imaging) of hersenatrofie².

Image

Demyelinisatie - Het neuron links toont een gezond gemyeliniseerd axon, terwijl het neuron rechts een axon toont met beschadigde of ontbrekende myelinescheden